Pokrzywa na wiosenne osłabienie.

Znów po poznańsku czyli tym razem nawet nie tanio tylko za darmo. Zamiast kupować drogie syntetyczne witaminy czy preparaty z żelazem w aptece, idźmy naciąć pokrzywy. Wiosną, kiedy jesteśmy osłabieni po zimie i często po wiosennej grypie pokrzywa ratuje nam zdrowie.

Młoda pokrzywa jest najlepsza, nie jest jeszcze skażona niczym a podnosi liczbę krwinek czerwonych i poziom hemoglobiny w organizmie, lepiej od preparatów zawierających związki żelaza, które są trudno przyswajalne. Ma właściwości wzmacniające i przeciwanemiczne. Starsze pokrzywy na jesieni zawierają związki mogące drażnić nerki.

Ja z młodej pokrzywy robię sok sokowirówką co trzy dni i przechowuję go w lodówce. Zaleca się picie 1-2 łyżek soku z pokrzywy najlepiej 2 razy dziennie przez dwa tygodnie. Nie powinno się przekraczać 3 łyżek dziennie. Ale już po pierwszych dniach powinniśmy odczuć efekt namnażających się czerwonych krwinek. Jest to idealny środek wzmacniający i zapobiegający przeziębieniom.  Łatwiejszą formą jest po prostu zalanie pokrzywy wrzątkiem i zrobienie sobie herbatki ziołowej. Kiedy nie chce mi się wyciągać sokowirówki, blenduję pokrzywę z wodą, jest trochę gęstsze. Sok można też zamrozić w foremkach do lodu a potem kostki  dodać do różnych koktajli warzywnych. Miazgę pokrzywową z sokowirówki, można włożyć do lnianego woreczka i włożyć do wanny z ciepłą wodą do kąpieli. Mikroelementy zawarte w pokrzywie ładnie wpływają na skórę i na włosy.

Pokrzywa w niewielkim stopniu podnosi ilość moczu wydalanego w ciągu doby, natomiast zwiększa eliminację szkodliwych produktów przemiany materii i mocznika, stąd też określenie rośliny jako środka „czyszczącego krew” i zastosowanie w łagodnych stanach zapalnych dróg moczowych.

Pokrzywa wspomaga organizm w pozbywaniu się toksyn, oraz kwasu moczowego, dzięki czemu stosuje się ją w leczeniu i profilaktyce dny moczanowej. Napar z pokrzywy polecany jest również w przypadku przedawkowania alkoholu.

Stosuję się też pokrzywę przy dietach odchudzających. Nie tylko ułatwia trawienie, intensyfikując wydzielanie soków trawiennych, ale również pomaga usunąć z organizmu nadmiar wody i uboczne produkty przemiany materii.

Pokrzywa wzmacnia nasz układ immunologiczny, więc warto na zimę zrobić miód pokrzywowy. Przygotowanie jest banalnie proste. Świeżą, młodą pokrzywę przepuszczamy przez sokowirówkę (bez grubych łodyg, bo ją zapychają). Sok mieszamy z płynnym miodem w proporcji 1:3 czyli 1 szklanka soku z pokrzywy i 3 szklanki płynnego miodu. Lekko podgrzewamy, aby składniki się połączyły ale uważajmy, aby nie zagotować. Rozlewamy do słoiczków i możemy w lodówce przechowywać przez 2 lata. Miód pokrzywowy będzie płynny, zjadamy go po łyżce dziennie, szczególnie w okresie jesiennym. Dobrze smakuje łyżka miodu pokrzywowego rozprowadzona w pół szklanki wody z dodatkiem  soku z cytryny.
Jako jeden z nielicznych surowców zielarskich pokrzywa obniża poziom cukru we krwi i w pewnym stopniu także ciśnienie tętnicze.
Nie powinny jej używać osoby przyjmujące leki przeciwcukrzycowe i przeciwzakrzepowe oraz mające krwotoki wywołane polipami czy nowotwory macicy.

Wiosną pokrzywę suszymy na zimę i w okresie jesienno- zimowym robimy herbatki.

Po zalaniu wrzątkiem pokrzywa już nie parzy i można ją wykorzystać w kuchni. Bardzo dobrze smakuje pokrzywa przyrządzona dokładnie tak jak szpinak. Można tak przyrządzoną stosować jako nadzienie do naleśników czy sałatkę do obiadu albo do makaronów.

Przepyszne jest pesto z pokrzywy do makaronu. Wierzchołki młodych pokrzyw miksujemy, dodajemy zmielone ziarna słonecznika, sok z limonki, starty ser i czosnek,  sól pieprz i tyle oliwy aby pesto miało tłustą konsystencję. Można przechowywać w lodówce 3 dni.

Placuszki z pokrzywy polane jogurtem są pyszne. Pokrzywę przelałam gorącą wodą, aby nie parzyła, pocięłam i dodałam zmielone siemię lniane, jajo, sól i pieprz.

W tej części znajdziecie opisy skutecznych ziół leczniczych i domowe przepisy na ziołowe herbatki. Opisałam jakie zioła są na grypę a jakie na przeziębienie albo na wiosenne przesilenie.  W moim rodzinnym domu ziół używano od pokoleń. Rosły w przydomowym ogródku albo chodziło się po nie z babcią na łąkę. Pamiętam łany pomarańczowego nagietka, który sam wszędzie się rozsiewał  albo wszędobylską miętę, którą piło się zamiast herbaty. Mama opowiadała mi, że jak była mała to na podwieczorek zawsze była herbata z lipy. A ojciec pamiętał, jak jego mama piła napar ze skrzypu, aby mieć ładne włosy. Ja pamiętam smak rumianku, który łagodził ból żołądka, melisa była na bóle menstruacyjne a szałwią płukało się bolące gardło.