W północnym odcinku
Szlaku Piastowskiego jak detektywi będziemy szukać pozostałości
kościołów romańskich zachowane w ich barokowych przebudowach.W
Trzemesznie zachowały się 2 kolumny i dolna część murów. W
Mogilnie m.in. najstarsze sklepienie krzyżowe w Polsce a w
Strzelnie imponująca rotunda i unikatowe kolumny cnót i przywar. W
Kruszwicy Mysia Wieża a w
Inowrocławiu dziwne twarze na murze romańskiego kościoła. A na koniec relaks w tężniach solankowych. Polecam tę wycieczkę na niedzielę, ponieważ w tygodniu kościoły są zamknięte.
Gród obronny w
Trzemesznie istniał już w
X w. Pierwszy kościół klasztorny w powstał w
XII wieku za
Bolesława Krzywoustego i była to trójnawowa bazylika romańska wzniesiona dla Kanoników Laterańskich z Flandrii. Z tego kościoła oprócz fundamentów zachowała się zachodnia
para kolumn romańskich z kostkowymi kapitelami, dolna część murów wieży południowej i empory. Obecna późnobarokowa świątynia z
przepiękną kopułą jest wynikiem gruntownej przebudowy z XVIII wieku.
Tradycja mówi, że ciało
św. Wojciecha najpierw zostało sprowadzone do Trzemeszna i tu pochowane a dopiero później przekazane do Gniezna. Potwierdza to
Jan Długosz opisując dziękczynną pielgrzymkę
Władysława Jagiełły z 1410 do Gniezna, którą król rozpoczął w Trzemesznie po modlitwie u grobu św. Wojciecha. Za tą opcją przemawia też fakt, że do Trzemeszna można było dopłynąć łodzią z Prus. Św. Wojciech jest w
herbie Trzemeszna.
Kompleks klasztorny w
Mogilnie powstały w
XI wieku, został ufundowany przez
Kazimierza Odnowiciela. Z czasów romańskich pozostała część granitowych murów widocznych w kościele i zachowało się tu sklepienie krzyżowe jedne z
najstarszych w kraju. W kościele są przepiękne sklepienia, można obejrzeć rzadko spotykane
sklepienie kryształowe w nawach.
Budowę kościoła romańskiego z granitowych kostek w
Strzelnie rozpoczęto w
XII wieku i ukończono dopiero w połowie XIII wieku. To rotunda św. Prokopa na planie koła.
Stojący obok rotundy kościół ma pod tynkiem mury z
XII w. We wnętrzu 2 kolumny pokryte płaskorzeźbą figuralną należą do
unikatowych zabytków romańskich. W całej Europie, oprócz kolumn strzelińskich, zachowały się rzeźbione kolumny tylko w Hiszpanii w Santiago de Compostela oraz w Wenecji w katedrze św. Marka. Na jednej kolumnie przedstawiono cnoty, na drugiej przywary. Interesujący jest zespół pięciu konfesjonałów z 1741 Cennym zabytkiem jest też ołtarz św. Krzyża, w którym są
658 relikwie świętych.
Zamek królewski w
Kruszwicy nad jeziorem Gopło był jednym z wielu budynków ufundowanych przez króla
Kazimierza Wielkiego. Do dziś przetrwała jedynie 8-boczna wieża, obecnie zwana potocznie
Mysią Wieżą, wiązana z podaniem o
Popielu, legendarnym władcy Polan lub Goplan.
Romańska kolegiata zbudowana została ok. 1140 z granitowych ciosów. Jest to jeden z
najlepiej zachowanych zabytków architektury romańskiej. Jan Długosz podaje, że diecezję w Kruszwicy utworzył już
Mieszko I.
Najstarszym kościołem Inowrocławia jest
romański kościół Najświętszej Marii Panny z
XII w, zbudowany z ciosanych granitów. W Prezbiterium znajduje się Uśmiechnięta Madonna, gotycka rzeźba
łaskami słynąca. Na zewnętrznej ścianie północnej zachowały są płaskorzeźby twarzy, zwierząt i krzyży.
Symbolem Inowrocławia jest jego największa budowla sakralna efektowny kościół Zwiastowania NMP, wzniesiony w latach 1898-1900. Ta neoromańska świątynia, długa na 72 m i szeroka na 25 m, mieści aż 3000 ludzi. Widoczna w całej okolicy 77-metrowa wieża jest doskonałym punktem orientacyjnym.
Na deptaku tj. ul. Królowej Jadwigi wmurowano ponad dwadzieścia tablic z brązu przedstawiających
najciekawsze obiekty Inowrocławia.
Wzdłuż ul.Królowej Jadwigi można spotkać figurki
małych żaczków.
Fontannę na rynku zbudowano z pionowo ustawionych granitowych płyt i szklanych tafli. Niektóre tafle ozdobiono ornamentem upodabniającym je do
solnych kryształów.
Na rynku stoi figura
Królowej Jadwigi. W inowrocławskim kościele św. Mikołaja doszło do spotkania Jadwigi z wysłannikami
zakonu krzyżackiego. Jadwiga bywała w Inowrocławiu kilkukrotnie. Jej herb, andegaweńską lilię umieszczono w
herbie miasta a ją samą w 2008 roku uczyniono
patronką Inowrocławia.
Z rynku widoczny jest zabytkowy
czerwony tramwaj ostatni z taboru, który w 1962 przeniesiona do Bydgoszczy.
Główna alejka w
Parku Zdrojowym jest przepięknie ukwiecona. Obok jest ławeczka gen. Sikorskiego, amfiteatr i fontanna. Rozlegająca się muzyka z pobliskiej kawiarni, słońce i kwiaty dają niesamowite uczucie
wakacji. Tą alejką dojdziemy do stawu i mostkiem nad nim do tężni solankowych. Tężnie zbudowane z tarniny służyły niegdyś do uzyskiwania soli kuchennej. Te olbrzymie inhalatory polecane są na choroby układu oddechowego, nadciśnienie i podniesienie odporności.
Inowrocław często nazywany bywa "
miastem na soli", ponieważ leży na potężnym wsadzie solnym. Już w 1875 roku powstało tu uzdrowisko, a w 2001 roku zbudowano
tężnię solankową jodo-bromową o dużej zawartości potasu i magnezu. Tężnia ma 9 m wysokości i na jej szczycie jest
taras widokowy. Dziś było słonecznie z lekkim wiaterkiem więc mogłam poczuć całe dobrodziejstwo powietrza nasyconego solanką. Ponoć 30 min przy solankach to jak cały dzień nad morzem.
