Podczas jednej z licznych wizji Pan Jezus podyktował św. Gertrudzie prostą, krótką i niezwykle skuteczną modlitwę. Jezus obiecał, że każdorazowe odmówienie tej modlitwy uwolni z czyśćca 1000 dusz
Gertruda jest jedną z największych mistyczek chrześcijaństwa, rozmawiała z duszami czyśćcowymi, ukazał jej się też św. Jan opowiadając o sercu Jezusa,
Wykazy hagiograficzne znają pod tym imieniem: 5 świętych i 2 błogosławione. Nasza Święta jest najgłośniejsza wśród nich. Bywa również nazywana Gertrudą z Helfty, gdyż tam wstąpiła do benedyktynek w wieku 5 lat.
Święta Gertruda urodziła się w święto Trzech Króli 1256 roku w Turyngii.
Mimo, że otrzymała staranne wykształcenie, biegle opanowała łacinę, retorykę, znajomość Pisma św. oraz pism Ojców Kościoła, była szeregową mniszką, pracowała przez całe swoje życie jako kopistka.
27 stycznia 1281 r. przeżyła głębokie doświadczenie Boga, które określała jako mistyczne zaślubiny z Boskim Oblubieńcem. Od tej chwili jej miłością była nie nauka, ale Bóg. Jezus ukazywał jej się w licznych objawieniach. Gertruda doświadczała też nadprzyrodzonych ekstaz i proroczych wizji. Opisała je w dziele „Objawienia”.
Święta Gertruda została obdarzona szczególną więzią z Chrystusem – doświadczyła łaski spoczywania w Sercu Jezusa. Zainicjuje kult Najświętszego Serca, a zdumiona brakiem wzmianki na ten temat w Ewangelii, otrzyma odpowiedź, że nabożeństwo to zostało zarezerwowane dla czasów ostatecznych, gdy „miłość osłabnie”. Później św. Małgorzata uczyni w religijności katolickiej miejsce dla nabożeństwa do Najświętszego Serca; nabożeństwo to rozwinie się w zsekularyzowanym XIX wieku, „gdy miłość ludzi osłabnie”.
To jej pisma kazał sobie czytać św. Tomasz z Akwinu przed śmiercią.
Niestety nie posiadamy relikwii św. Gertrudy, gdyż zostały one zniszczone w 1346 roku.Święta mistyczka jest patronką Peru i miasta Tarragony w Hiszpanii a jej wspomnienie liturgiczne obchodzimy 16 listopada.